Ze komen!
Zaterdag 28 maart 2009 - Het werd ten zeerste aanbevolen, in het kader van de studievoortgang. Maar de keuze voor Boedapest was blijkbaar een aparte keuze. "Een jaar lang? Wat kan dat nou toevoegen aan je bestaan? Nederland is het meest ontwikkelde land ter wereld, Hongarije niet. Waarom moet je er nou heen?", kreeg ik steeds te horen. Desondanks, iedere ervaring, blik en gedachte die zich daar aan mij heeft gepresenteerd, bevestigt mij erin dat ik deze keuze niet moet betreuren.
Tjeerd Karsten is Nederlands student die in Budapest heeft gestudeerd. Zijn moeder is Hongaarse en zijn vader Nederlands.
Zoveel verschillende mensen ontmoeten en zo dichtbij de Hongaarse samenleving komen, dat was alleen op deze manier mogelijk. De plezierige kanten laten zich raden: een mooie stad om in op stap te gaan en tegelijk de Hongaarse literatuur en taal bestuderen. Er waren ook de minder plezierige kanten, de obstakels die mij aan het denken zetten. Verschillende vormen van corruptie - die ik soms kon weerstaan en soms niet - waarin ik de sterke en zwakke momenten in mijzelf leerde kennen. Een aanvaring met zigeuners in de nachtbus, die na aanvankelijk mij eerst te bedreigen, daarna mee wilden sleuren naar een feestje toen ik een beetje interesse in hun achtergrond had getoond. Maar ook hele banale zaken zoals boodschappen doen in de supermarkt waaruit vergelijkingen te trekken zijn die mij interesseren.
Eenmaal terug in Nederland mis ik die tijd in Hongarije wel, maar af en toe hoor ik ook hier het Hongaars door de universiteitsstraten zoemen. Het zijn studenten uit Boedapest op een Erasmusbeurs studerend in Groningen. Met Péter (24), student Economie aan de Corvinus Unversiteit, kwam ik in gesprek. Het was zijn eerste keer voor langere tijd in het buitenland, enigszins laat, maar hij is een ervaring rijker. Hij zag kalme, vriendelijke mensen met plezier hard werken, tot aan de fietsenmaker toe. Dit in tegenstelling tot de temperamentvolle Hongaren die veel klagen over van alles. Maar Nederlanders hoeven dan ook niet veel te verdienen om rond te kunnen komen, dacht hij. Hij wilde niet zeggen dat alles veel beter was, mede omdat Peter de echte problemen in de Nederlandse samenleving niet heeft kunnen zien. Maar het leek hem alsof men in Nederland zich met problemen bezighoudt die van een hoger niveau zijn dan in Hongarije.
Ook sprak ik met Robert (30) een student Economie in Boedapest, die een half jaar in het Belgische Kortrijk doorbracht. Met hem kon ik voor de eerste keer een intelligent gesprek voeren over de Hongaarse politiek. Het bekijken van beide kanten, het nuanceren met andere argumenten en niet gelijk een conclusie trekken. Een aangename verrassing, want normaal ontaardt een politieke discussie tussen twee Hongaren in schelden op elkaar. Niet zelden geldt dat trouwens ook voor de Hongaarse kwaliteitskranten. Maar bij onze discussie kwamen er in plaats van wederzijdse verwijten, de mogelijkheid tot compromis en zelfs vooruitgang van eigen inzichten tevoorschijn.
Kortom, een positieve ervaring overhouden aan een buitenlandse beurs is tegenwoordig ook voor Hongaarse studenten mogelijk. Tegenwoordig, want voorheen waren Hongaren nog niet echt zichtbaar in het buitenland. Misschien kregen ook zij voor hun vertrek te horen: "Waarom moet je nu weg van thuis? Is grootmoeders goulash niet goed genoeg voor je?" Of het financiële aspect speelde een rol. Nederland is duur om in te leven, zeker voor Hongaarse studenten. Jammer, want het zijn deze jonge studenten nu naar Nederland komen, die straks aan de slag gaan en hoe dan ook op een verschillende manier denken dan voorheen werd gedaan.
>>>> Auteur: Tjeerd Karsten