Betaalde beleefdheid of gratis botheid
Voor mijn boodschappen ga ik gebruikelijkerwijs naar de supermarkt in de buurt. Het mandje vul ik met brood, wat fruit, misschien vleesbeleg. Een zak chips kan er ook nog wel bij en onderweg naar de kassa draag ik wat flessen water mee. Wat een kunst, dit doet iedereen, iedere dag, in ieder land in Europa.
Het wordt echter interessant als ik ga afrekenen en de cassière, een dame van achterin de vijftig, mij gaat bedienen. Een ongeïnteresseerde blik krijg ik toegeworpen en zuchtend haalt ze mijn artikelen langs de scanner. Dan mompelt ze verveeld wat ik moet betalen en woordenloos krijg ik wat wisselgeld terug. Uiteindelijk smijt ze mij het bonnetje achterna en gebeurt hetzelfde met de klant achter mij. Te lomp voor een groet of vriendelijk woord.
Dan de gemiddelde supermarkt in Nederland. Dezelfde boodschappen en bij de kassa voltrekken zich dezelfde rituelen. Maar wat een verschil! Een vlot meisje begroet mij met de alleraardigste glimlach van die dag. Snel scant ze mijn avondeten in en vriendelijk vraagt ze het benodigde bedrag, wat ik haar natuurlijk met alle plezier geef. Als ik een lachende „Nog een prettige weekend!" krijg toegewenst, ben ik volledig verkocht. De boodschappen van de supermarkt trouwens ook, en dat merkt mijn portemonnee. Dan hoor ik dezelfde frisse stem bij de klant achter mij en het volgende komt in mij op.
Cassières in Nederland krijgen in het kader van klantvriendelijkheid expliciete instructies service gerichte standaardzinnetjes af te raggelen. Ook lijken ze frisser, vrolijker en jonger te zijn in de duurdere supermarkten. Zou ik dan misschien niet alleen voor het brood, fruit en kaas betalen, maar ook voor wat vriendelijke woorden met een glimlach?
Dan is het op een of andere manier eigenlijk prettiger om boodschappen in Budapest te doen en bot te worden behandeld. Ik heb helemaal niets aan dezelfde verbale en non-verbale mondspierbewegingen die iedereen krijgt. Verder, het is eigenlijk een te slechte grap om deze cassières te verplichten zich vrolijk en vriendelijk voor de doen voor het loon dat ze krijgen. Bovendien, als een kassamedewerker mij groet is, wat ook wel voorkomt, realiseer ik me dat ik hier niet te maken heb met betaalde beleefdheid.
| >>>> Auteur | Tjeerd Karsten |
| Tjeerd is Nederlands student in Budapest. Zijn moeder is Hongaarse en zijn vader Nederlands. |