Een geschiedenis van Hongarije
Wie eens iets zou willen lezen over de geschiedenis van Hongarije, merkt al gauw dat voor veel auteurs op dit gebied duizend jaar als één dag is en dat er weinig of niets in de rekken staat, wat het niveau van een uittreksel of een versierde jaartallenlijst overschrijdt.
Met zijn Geschiedenis van Hongarije gaat Kees Bakker die jaren van zijn leven aan dit onderwerp besteedde, in deze leemte voorzien. Hij schreef een leesboek, dat diep in de prehistorie begint en de gebeurtenissen volgt tot in het begin van de 21ste eeuw. Het is een benadering die sterk verschilt van die van veel Hongaarse historici. Zij lijken pas onder stoom te komen als, op het eind van de 9de eeuw, volgens de nog altijd populaire nationale mythe, de Magyaren zich in het Karpatenbekken vestigen.
Een enorm pluspunt van de aanpak van Kees Bakker is, dat hij licht laat schijnen over periodes, waarin het Karpatenbekken in Europa een enorm belangrijke rol speelde, maar die Hongaarse auteurs maar niet in hun raamwerk van de vaderlandse geschiedenis van hun land ingepast weten te krijgen. Een sterk voorbeeld is de bronstijd (1800 tot 800 v. Chr.), een maar liefst duizendjarige periode, waarin dit gebied niet alleen een bakermat was van de industrie, maar waarin het ook een eersteklas rol speelde in het culturele verkeer in Europa en een scharnier was in de communicatie tussen het Aegeïsche gebied en Scandinavië.
Veel aandacht schenkt Kees Bakker aan de geschiedenis van de Hongaarse Joden in de 18de en de 19de eeuw. Over dit onderwerp zijn de afgelopen tien jaar verbazend veel interessante publicaties verricht, in het algemeen in het Hongaars. Samen hebben ze een bescheiden revolutie teweeggebracht in de kijk op dit onderwerp. Het beeld dat Kees Bakker in zijn geschiedenisboek schetst, is op deze literatuur gebaseerd.
In de jaren rond de eerste wereldoorlog zag Europa de opkomst van een nieuw, etnisch, nationalisme. Voor wie belangstelling heeft voor dit onderwerp, loont het, aldus Kees Bakker, extra aandacht te besteden aan de ontwikkelingen in Hongarije in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. Hoewel het nazidenken in het Hongarije van de jaren '30 grote invloed had, kende het land in die tijd ook een volks nationalisme met een autochtoon karakter. In de jaren '30 werd het door een nieuwe generatie schrijvers en intellectuelen nogeens ingrijpend gemoderniseerd. In de laatste oorlogsjaren slaagden zij erin het racisme en speciaal het ook in hun kring zo belangrijke antisemitisme af te leggen, hun volkse nationalisme om te vormen en, als democratische nationalisten, uit handen van de gealliëerden de staatsmacht te ontvangen. Kees Bakker ontwikkelt de hypothese, dat het nationalisme een antwoord was op de consolidatie van de nieuwe maatschappelijke en internationale verhoudingen aan het begin van de 20ste eeuw. Struikelend over interne tegenstrijdigheden en met een moraal die haaks stond op die van de vernieuwingsbeweging in de daaraan voorafgaande, universalistische, fase, vormde het nieuwe nationalisme er toch de voortzetting van.
In zijn gedemocratiseerde variant vormde het volkse nationalisme het voorspel van het socialisme, dat onverwacht en zelfs zonder dat iemand het eigenlijk wilde, in 1948 werd gedecreteerd. In de jaren '20 was de opbouw van het socialisme-in-één-land in één land op de agenda gezet, eind jaren '40 kregen alle Oost-Europese landen dit onmogelijke socialisme op hun bord. Over deze periode, waarin de leugen regeerde en spaarzame hoogtepunten door vele dieptepunten werden afgewisseld, gaat het laatste hoofdstuk uit dit boek.
Een geschiedenis van Hongarije verschijnt niet op papier, maar in een internet-editie. Het copyright berust bij de auteur. Niet-commerciële belangstellenden kunnen het boek gratis downloaden. Commerciële gebruikers wordt verzocht contact op te nemen met de uitgever.
>>>> Downloaden: Een geschiedenis van Hongarije [15 Mb]