Is Hongarije Vandaag een beetje ‘Spoorloos’?

Donderdag 7 juni 2007 – Daar leek het afgelopen week wel even op! Het opsporen van mensen is écht geen nieuwe dienst van deze nieuwssite, maar voor één keer maakte de redactie een uitzondering door op zoek te gaan naar een oude vakantieliefde van Ibolya. Door intensief speurwerk én de grandioze hulp van velen, spoorde Hongarije Vandaag binnen één week André op in Groningen, die 20 jaar geleden aan het Velence-meer Ibolya had ontmoet.

André gaat eind jaren '80 met zijn ouders op vakantie naar Hongarije. Het land ligt dan nog nét wel nét niet achter het IJzeren Gordijn, maar de familie vindt dat wel spannend en wil het land eens met eigen ogen zien. Op dat moment is André een jaar of 17/18 en ontmoet tijdens zijn vakantie een aantal leeftijdsgenoten waarmee hij die weken optrekt.

Eén van die leeftijdsgenoten is Ibolya. Zij is eveneens een jaar of 17/18, woont enkele tientallen kilometers ten oosten van Boedapest en is die periode aan het Velence-meer om daar in de horeca te werken. Ze hebben samen een plezierige tijd en ook na de vakantie houden ze nog contact. In de loop der jaren houdt Ibolya haar fijne herinneringen aan André, maar raakt zijn adres kwijt. Ze kent nog wel zijn achternaam en de plaatsnaam waar hij vandaan kwam.
 
Anno 2007 surft Ibolya over het internet en wil eigenlijk eens weten hoe het met André gaat. Ze gaat op zoek op http://www.iwiw.hu/, een vriendensite waarop vele Hongaren hun vriendschappennetwerk hebben, en komt volstrekt toevallig uit bij Jan van Kuijk, hoofdredacteur van deze site. Als enige overeenkomst tussen Ibolya en hem is dat zij beiden op 14 augustus jarig zijn. Die overeenkomst gebruikt dan ook in haar openingsmailtje waarin ze aangeeft naar iemand in Nederland op zoek te zijn. Jan begrijpt de vraag, ziet de uitdaging ervan en gaat onmiddellijk voor haar aan de slag!
 
Natuurlijk eerst maar eens in het telefoonboek op het internet geklommen: géén resultaat. Bellen met het gemeentehuis; bellen met naamgenoten; bellen met een vlaggenleverancier die toevallig in dezelfde plaats zit; bellen met iedereen. Deze acties leveren op dat in een oude versie van het papieren telefoonboek wél de achternaam van André voorkomt, maar dat nummer neemt niet op. Bij navraag aan bewoners in dezelfde straat levert wel aanwijzingen op, maar nog steeds niet de juiste contactinformatie. 
 
Dan komt er een idee van een wakkere Groninger: op Marktplaats kun je ook contactadvertenties plaatsen. Dát gaat de zoektocht snel een stuk verder brengen, want één van de lezers heeft als hobby ‘mensen bij elkaar brengen die elkaar kwijt zijn geraakt'. Zij heeft vaker met dit bijltje gehakt en weet wat informatie aan te leveren. André zou onder meer dansleraar zijn.

Aan de hand van haar informatie dat André onder meer dansleraar is, gaat het bellen verder bij dansscholen, hetgeen één dag later tot de contactgegevens van André leidt.
 
Als André wordt gebeld met de boodschap dat ie ‘gezocht wordt', heeft hij nét al een mailtje binnen met dezelfde boodschap en is aangenaam verrast. Het meisje staat hem, na bijna 20 jaar nog héél helder op het netvlies, maar haar naam was hem even ontschoten.
 
Ibolya wilde graag horen hoe het André de laatste 20 jaar is vergaan. Als André daar zelf over terugdenkt dan zijn er roerige tijden voor hem geweest. Hij leeft nu een leven zoals hij dat wil en gaf zijn prachtige levensmotto  prijs: ‘Leef je droom, droom niet je leven!'.