Boos om brood. Eerst gechargeerd, nu de relativering
Maandag 23 november 2009 - Eten is politiek. Net als wonen, werk, gezondheidszorg en onderwijs. Als de consument denkt dat dat niet zo is, dan heeft hij al een te grote afstand tot het product of hij laat zich gewoonweg graag bedotten. Het verbouwen van graan, het verdelen van vlees, het beheren van de voedselvoorraden, belastingsystemen, accijnzen, het aanleggen van irrigatiekanalen, het inpolderen van moerassen, het wel of niet toestaan van genetisch gemanipuleerde gewassen, import en export, vanaf de begintijd van onze landbouw tot aan de nu in de grote winkelketens te koop zijnde producten: in alle facetten ervan zijn overal ter wereld altijd op grote of kleine schaal poltieke beslissingen genomen.
Natuurlijk was ik, zoals ik in het artikel Boos om brood (17-11-2009) schreef, niet echt boos. Als ik zo snel om zoiets boos zou zijn, dan rest me geen tijd om eens niet boos te hoeven zijn. Als ik al boos was om dat beschimmelde brood, dan eigenlijk nog meer op mezelf. Omdat ik in mijn haast om van A naar B te komen te snel langs de schappen vliegend, zelfs ondanks een aantal seconden toch nog vakkundig besnuffelen en voelen en zelfs 'n beetje met de vinger erop drukken om de knapperigheid te checken, als argeloze consument zichzelf trakterend op een iets luxer stukje brood er gewoonweg in ben gestonken. Ik dacht nog bij de kassa, doe het niet, maar sloeg m'n eigen waarschuwing in m'n eigen wind. Een zelfde soort van gevoel dat ik ook wel eens bij de Appie Heijn in Amsterdam heb, snel effe wat appels in de mand. Ze zien er prachtig uit. Om thuis te merken dat een deel ervan van binnenuit al aan het rotten is. Aan het rotten op m'n fruitschaal voor te dure Appie centjes! De drukkosten van hun gratis Glossy levensmiddelen magazine 'Allerhande' motten ergens vandaan komen. Ik was dus boos dat de door mij iets te roekeloos uitgeven centen nu in handen zijn van een belazeraar. Het maakt me echt niet uit of die belazeraar Hongaar, Amerikaan of Chinees is. Die slimme belazeraar heeft nu mijn centen. Daarom werd ik boos. Dat de basis van eten, namelijk brood, door onoplettendheid en te snelle vaart me voor veel geld in de maag gesplitst is.
Verder koop ik mijn brood hier in Boedapest bij een goede bakker of bij de CBA. Die verkopen goed brood, daarentegen wel erg slechte groente en fruit. Maar daar heb ik een goede groenteboer voor, een eindje verder in de straat. En ja, zoals Martin schreef in de reactie op Boos om brood, ik heb last van vallende blaadjes, elk jaar weer. En dan spui ik graag mijn gal in woorden op papier, meer dan in de zomer. Dan ratel ik meestal liever op een goed terras! En ja, ik ben huiverig voor de komende lente inderdaad. Want als FIDESZ en Jobbik gaan bepalen welke waren ik wel of niet mag kopen, dan wordt het voor mij nog een spannend avontuur in de winkels.
Terug naar de politiek
Eten en drinken zijn voor de Hongaar nog belangrijker dan voor een Nederlander. Iedereen in Hongarije is op een of andere manier wel verbonden met de eigen productie van eten, de nationale landbouw en het uiteindelijke product. Weten we in Nederland vaak niet meer waar een product vandaan komt, hier weten ze dat dondersgoed. Brood is daarbij in Hongarije net als in veel andere Midden-Europese landen ook nog eens het symbool van welvaren, vruchtbaarheid, verbondenheid en hoop. Elk jaar op 20 augustus, nationale feestdag, wordt in Hongarije het het nieuwe brood van het net geoogste graan gezegend. Doen ze dat in Nederland? Ik denk van niet. Die feestdag voor het brood is trouwens door alle politieke stromingen in Hongarije ook steeds voor eigen doeleinden gebruikt. Want kom je aan het brood dan kom je aan de mens. Als je dan ook bedenkt dat Hongaren altijd terugkijken in hun geschiedenis en Hongarije eeuwenlang een van de grootste graanschuren van Europa was met een goede kwaliteit graan, en dat van die positie weinig meer over is in het huidige Europa, dan kom je dicht bij het pijnpunt van de hedendaagse Hongaar met betrekking tot zijn eten.
Vervolg van dit artikel binnenkort: Tesco of Turul, what is in a name? Hoe gebruikt de politiek eten als wapen in de verkiezingsstrijd?
| >>>> Door: | Tom de Smet |
| >>>> Foto: | 'Boze' Hongaren met brood, op affiche van A38 Hajó rockmuziek avond 20 augustus2008 |